Ah benim Dündar öğretmenim! Ah benim gazetelerim, liselerim, kaymakamlarım, babalarım, ağabeylerim, kâh Alman, kâh Amerikan kılıklı askerlerim, çocuk yüzlü halkevlerim, ‘ Bir Türk bir dünyaya bedel’lerim, marşlarım, heykellerim, Alman yengelerim ve ‘Tout va très bien Madame la Marquise’ şarkılarım! Havada uçuşan her şeyden biraz. Ve savaş bitmiştir ey şen arkadaş! Büyük zaferin gününü terennüm edelim… Bu muymuş yurdunu sevmek? Yurdunu budununu özünden çok sevmek? Sevmek… Sevmek, bilmektir. En iyi öğrendiğim şeyse ‘vecize’ söylemek.